بیاموزیم كه با احمق بحث نكنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی كند...
با وقیح جدل نكنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح مارا تباه می كند...
ازحسود دوری كنیم چون اگر دنیا راهم به او تقدیم كنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید...
تنهایی را به بودن در جمعی كه مارا از خودمان جدا می كند ترجیح دهیم و از سرعت خود بكاهیم
كه آنان كه سریع تر می دوند فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند